Τρίτη 30 Δεκεμβρίου 2008

Αγαπημένε μου Άγιε Βασίλη.....


Μου ήρθε η επιθυμία να γράψω ένα γράμμα στον Αϊ-Βασίλη , όταν διάβασα το γράμμα που του έγραψε η δεκατετράχρονη κόρη μου, όχι βέβαια για να του ζητήσει δώρα, αλλά για να γελάσουμε και να διακωμωδίσει μια γνωστή διαφήμιση της τηλεόρασης.
Σκέφτηκα λοιπόν να του πω και γω δυο τρεις κουβεντούλες από αυτές που κάποιες φορές θέλουμε να πούμε σε κάποιον αλλά δεν ξέρουμε σε ποιον.....

Ξύπνα Αϊ-Βασίλη , ξύπνα μην κάνεις ότι κοιμάσαι μόλις άκουσες ότι θέλω να σου ζητήσω κάτι. Μη φοβάσαι δεν πρόκειται να σου ζητήσω παιχνίδια (το ΄χω κόψει εδώ και πολλά χρόνια και το παιχνίδι και το να ζητάω....) και ... αν τελικά σου ζητήσω σίγουρα δεν θα΄ναι για μένα αλλά για άλλους ανθρώπους δικούς μου και όχι...
Και επίσης να πω ότι ήμουν καλό παιδι φέτος και .... θα προσπαθήσω να γίνω ακόμη καλύτερη!!!!

Καταρχήν......

Σ΄ευχαριστώ
γι΄αυτά που έφερες και γι΄αυτά που δεν έφερες την χρονιά που πέρασε....

για τις φιλίες που εξακολουθούν να είναι πραγματικές όσα χρόνια και αν περάσουν αλλά και για τις καινούριες που έφερε η χρονιά που φεύγει.. όλες καλοδεχούμενες!!

για τις χαρές και τις λύπες που κάναν την ζωή μας πιο ενδιαφέρουσα...
και τέλος για τους αγαπημένους μου που είναι πάντα κοντά μου....

για την καινούρια χρονιά

θέλω
πρώτα και πάνω απ΄όλα ΥΓΕΙΑ για όλους.
ΕΙΡΗΝΗ
για όλο τον κόσμο(δυστυχώς πόσο δύσκολο στις μέρες μας)
ΦΑΓΗΤΟ για όλα τα παιδιά του κόσμου
ΥΠΟΜΟΝΗ σε όλους μας , για να αντέχουμε ο ένας τον άλλο....
και εγώ τα παιδιά στο σχολείο και κείνα εμένα.....
οι δικοί μου εμένα και την γκρίνια μου....
οι συνάδελφοι μου τις απαιτήσεις μου...... κι εγώ τις δικές του..
και ΔΙΑΘΕΣΗ να γίνομαι ακόμη καλύτερη στη δουλειά μου...
τέλος να έχουμε όλες οι μανούλες δύναμη για να αντέχουμε
τις δυσκολίες της ζωής μας και να μεγαλώνουμε τα καμάρια μας
με τον σωστότερο δυνατό τρόπο....

και σου υπόσχομαι ότι κι εγώ με την σειρά μου ότι
θα είμαι πιο ήρεμη
δεν θα νευριάζω τόσο εύκολα..
θα ακούω περισσότερο τους άλλους
δεν θα απογοητεύομαι τόσο εύκολα
θα μάθω να ζητώ βοήθεια και δεν θα προσπαθώ να τα κάνω όλα μόνη μου
θα με προσέχω
αλλά θα προσέχω και περισσότερο τον δικό μου άνθρωπο
θα είμαι ακόμη πιο κοντά στα κορίτσια μου...(πιο κοντά δεν γίνεται θα βγάλουμε κοριούς...)
θα προσέχω περισσότερο τα παιδάκια μου...(οι δουλειές του γραφείου μπορούν? ... να περιμένουν)

Σ΄ευχαριστώ καλέ μου άγιε Βασίλη...
μη με ξεχάσεις ...


Α!!! και για να μην ξεχνιόμαστε (και όπως έγραψε και η μικρή μου στο γράμμα της) κάνε να πάρει ο ΠΑΟΚ πρωτάθλημα ερυθρόλευκε Άγιε Βασίλη....

Σ΄αγαπώ ΄Αγιε Βασίλη
Σ΄αγαπώ μέχρι τον Ουρανό...




ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ
ΦΙΛΟΥΣ , ΓΝΩΣΤΟΥΣ ΚΑΙ ΑΓΝΩΣΤΟΥΣ
ΝΑ ΄ΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΚΑΛΑ
ΓΕΡΟΙ ΚΑΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΙ
ΚΟΝΤΑ Σ΄ΑΥΤΟΥΣ
ΠΟΥ ΑΓΑΠΑΜΕ!!!

2009 ΕΥΧΕΣ ΓΙΑ

ΥΓΕΙΑ ΑΓΑΠΗ
ΕΙΡΗΝΗ
ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ
ΕΥΤΥΧΙΑ


Σάββατο 27 Δεκεμβρίου 2008

Λες να δούμε άσπρη μέρα;....



Έξω χιονίζει....

Αλήθεια πως το περιμένουμε το χιόνι κάθε χρόνο!! Γιατί αραγε;

Για να καταλάβουμε την εποχή;

Γιατί τα Χριστούγεννα πρέπει να χιονίσει για να είναι λευκά;

Για να βγούμε να παίξουμε και να ξαναγίνουμε παιδιά;


Για να φτιάξουμε χιονάνθρωπο μαζί μ΄αυτούς που αγαπάμε;

Γιατί άραγε;


Νομίζω φέτος έχουμε έναν λόγο παραπάνω που περιμέναμε να χιονίσει!!

ΜΠΑΣ ΚΑΙ ΔΟΥΜΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΜΙΑ ΑΣΠΡΗ ΜΕΡΑ!!!

Κι άλλοτε το περιμέναμε αυτό, αλλά φέτος η ανάγκη έχει γίνει δυστυχώς απελπιστικά πιο έντονη!...


Άντε να δούμε τι θα μας ξημερώσει αύριο.....

Πέμπτη 25 Δεκεμβρίου 2008

Ο άγγελος που απόμεινε στη Γη


Μια φορά κι έναν καιρό ζούσε στη Γη ένα παιδί. Μια φορά κι έναν καιρό ζούσε στον ουρανό ένα αγγελάκι. Το παιδί δεν γνώριζε τον άγγελο. Ούτε ο άγγελος ήξερε τίποτε για το παιδί.
Το παιδί ζούσε έξω από τη Βηθλεέμ σε ένα χάνι. Ο άγγελος ζούσε το πρωί σε μια ηλιαχτίδα, το βράδυ σε μια ασημένια κλωστή του φεγγαριού.
Ο άγγελος ήταν καλός. Καλός σαν άγγελος.
Το παιδί ήταν ένα κακό παιδί. Τίποτε άλλο, ένα κακό παιδί.
Και οι δύο εργάζονταν αυτόν τον καιρό πάρα πολύ.
Το κακό παιδί με γκρίνια.
Ο άγγελος με τραγούδι.

Το παιδί
Το παιδί είχε να υπηρετεί πολύ κόσμο, που έφτανε αυτές τις μέρες στη Βηθλεέμ. Δε σταματούσε από την ώρα που έσκαγε ο ήλιος ως αργά τη νύχτα. Πριν λαλήσουν τα κοκόρια, έπιανε τον κουβά και τραβούσε για το πηγάδι. Έπεφτε εύκολα ο κουβάς στο βαθύ πηγάδι, λες κι βιαζόταν να ανταμώσει το νερό. Τέντωνε ο κουβάς το σκοινί, γέμιζαν πληγές οι παλάμες του παιδιού, που αγωνιζόταν να τον συγκρατήσει. Το παιδί φοβάται. Φοβάται, γιατί έχει ακόμα στα πόδια του τα σημάδια, που τα απόχτησε, όταν μια μέρα του έφυγε ο κουβάς από τα χέρια, θύμωσε πολύ το αφεντικό -θυμάται-, τον έδειρε, τον μάτωσε και έμειναν τούτα τα σημάδια.
Ο κουβάς γεμάτος είναι βαρύς. Το παιδί ιδρώνει, όπως σιγά, σιγά τραβάει προς τα πάνω το σκοινί. Κάθεται λίγο να ξεκουραστεί, κι ύστερα πηγαίνει να πλύνει τις αυλές, να καθαρίσει τα τραπέζια του πανδοχείου, να καθαρίσει την κουζίνα. Φέρνει προσανάμματα και ξύλα από την αυλή, ανάβει τη φωτιά, δουλεύει, δουλεύει. Το αφεντικό έχει ξυπνήσει πια, κατεβαίνει κάτω, γκρινιάζει. Τίποτε δεν του αρέσει από αυτά που έκανε το παιδί. Το παιδί δε μιλάει, έμαθε πια να μη μιλάει. Μόνο κοιτάζει τον ουρανό.
Στην αρχή έκλαιγε, μα τώρα σκλήρυνε η καρδιά του κι έγινε κακιά. Παίρνει ξανά τον κουβά και τραβάει να ποτίσει τα ζωντανά και να ταΐσει. Αυτή η ώρα είναι η πιο όμορφη της ημέρας. Κοιτάζει την αγελάδα, που έχει τόσο αγαθά μάτια. Έτσι θα ήταν και τα μάτια της μητέρας του, αν είχε μητέρα. Τρέχει, παίζει με το μοσχαράκι, κυνηγιέται με τα κατσικάκια. Να, όπως θα έπαιζε με τα αδέρφια του, αν είχε αδέρφια...
Κουβεντιάζει σοβαρά με το άλογο, όπως θα κουβέντιαζε με τον πατέρα του, αν είχε, βέβαια, πατέρα... Γιατί το παιδί δεν έχει κανέναν.
Έχει μόνο την κακία για συντροφιά.
Κρεβάτι στο πανδοχείο δεν υπάρχει για το παιδί. Κοιμάται στο στάβλο. Αγκαλιάζει την αγελάδα, χώνει το κεφάλι του κοντά στο άλογο, στριμώχνεται πλάι στο μοσχαράκι και στα κατσικάκια. Είναι σαν να έχει οικογένεια. Κι είναι τόσο όμορφο να έχεις οικογένεια!
Τώρα, που έφτασε τόσος κόσμος στη Βηθλεέμ μες στο χειμώνα, μες στο κρύο, το παιδί κουράζεται πολύ. Αργά πηγαίνει για ύπνο, κι ο φόβος του είναι να μην ξυπνήσει τα ζωντανά. Όλα κοιμούνται, όταν φτάνει. Μόνο η αγελάδα το περιμένει, όπως περιμένει πάντα το παιδί της η μητέρα!... Δεν αντέχει το παιδί να γδυθεί, δεν έχει δύναμη να βγάλει τα σαντάλια του. Κουλουριάζεται όπως είναι κι αποκοιμιέται. Και μες στο βαθύ του ύπνο χαίρεται, γιατί κλότσησε ένα άλλο παιδί, γιατί κρυφά άνοιξε την κάνουλα και χύθηκε το κρασί, γιατί έκρυψε τα ρέστα από τη στάμνα που αγόρασε σήμερα, γιατί είπε ψέματα στο αφεντικό. Κοιμάται αγκαλιά με την κακία του κι ευχαριστιέται.


Ο άγγελος
Το αγγελάκι, πάλι, αυτές τις μέρες δεν προλαβαίνει να κλείσει μάτι. Πάνε τα παιχνίδια που έκανε με τις ηλιαχτίδες, πάνε οι κουβεντούλες του οι βραδινές με τις λεύκες και τις πηγές. Το αγγελάκι, όπως όλοι οι άγγελοι στον ουρανό, ετοιμάζεται για το μεγάλο βράδυ. Το βράδυ που ο θεός θα γεννηθεί κάτω στη γη.
"Τι ευλογημένη είναι η νύχτα!" αναστέναξε ο ήλιος.
"Γιατί;" ρώτησε παραξενεμένο το αγγελάκι.
"Γιατί θα δει το θαυμαστό μοναδικό αστέρι! Το αστέρι το χριστουγεννιάτικο".
Το αγγελάκι ήθελε να ακούσει κι άλλα. Του άρεσαν οι ιστορίες που έλεγε ο ήλιος. Μα η ώρα είχε περάσει και τον περίμεναν οι άλλοι άγγελοι στη χορωδία. Μέρες τώρα μάθαιναν τους ύμνους, που θα έλεγαν την Άγια νύχτα. Το αγγελάκι τραγουδούσε γλυκά και, όταν έλεγε τον "Δόξα εν υψί-στοις θεώ, και επί γης ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκία", σταματούσε ακόμα κι ο αγέρας για να το ακούσει. Είχε πραγματικά αγγελική φωνή.
Τραγουδούσε κι αναρωτιόταν το αγγελάκι: "Σε ποιο παλάτι θα γεννηθεί, άραγε, ο Κύριος μας; Σε ποια σπουδαία πολιτεία ; Τι χρυσές κούνιες του ετοιμάζουν οι άνθρωποι ; Ποιες τεχνήτρες υφαίνουν τώρα τα σκεπάσματα του ; Τι μετάξια θα στρώσουν στο κρεβάτι του ;"
Είχε αρχίσει να γέρνει ο ήλιος. Οι τελευταίοι ταξιδιώτες έφταναν και τακτοποιούνταν στα σπίτια. Η μικρή πολιτεία της Βηθλεέμ χώρεσε τόσους, που κανείς δε φανταζόταν πως θα χωρούσε. Ούτε κρεβάτι, ούτε σκαμνί δεν έμεινε άδειο.
Το παιδί έσερνε τα πόδια του από την κούραση. Τα ματόφυλλά του έκλειναν από τη νύστα.
Κουράγιο, σε λίγο θα έρθει η ώρα να ξαποστάσει πλάι στα ζωντανά, στη γωνιά του.
Είχε αρχίσει να γέρνει ο ήλιος...


Οι τελευταίοι ταξιδιώτες
Πίσω από τις ελιές φάνηκαν ένας άντρας και μια ετοιμόγεννη γυναίκα. Η γυναίκα ήταν πάνω σε ένα κουρασμένο, κατασκονισμένο γαιδουράκι. Ο άντρας κρατούσε έναν μπόγο και το ραβδί του και βαστιόταν από το ζωντανό.
Είχε αρχίσει να γέρνει ο ήλιος, σαν έφτασαν στη Βηθλεέμ ο Ιωσήφ και η Μαρία.
Κι η Βηθλεέμ δεν είχε ούτε σκαμνί ελεύθερο. Είχε αρχίσει να γέρνει ο ήλιος, όταν το αγγελάκι είπε για τελευταία φορά με τη χορωδία των αγγέλων το "Δόξα εν υψίστοις θεώ, και επί γης ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκία". Το είπαν τόσο ωραία, που ο ήλιος αργοπόρησε, για να το ακούσει όλο.
Οι άγγελοι της νύχτας είχαν φύγει κιόλας. Πήγαν να φέρουν το πιο λαμπρό αστέρι, που θα φώτιζε αυτή τη νύχτα. Το αγγελάκι δεν είχε τώρα δουλειά. Έριξε τη ματιά του κάτω στη γη, κι εκεί, σε μια γωνιά της Γης, στη Βηθλεέμ, είδε τους δύο ταξιδιώτες, την Παναγία και τον Ιωσήφ.
"Η μητέρα του Κυρίου και Θεού μου!" μονολόγησε σαστισμένο.
Έψαξε να ιδεί παλάτι εκεί κοντά. Δεν είχε τίποτε. Σπίτια μικρά, φτωχικά, αυτό μόνο είδε.
"Κι ο Κύριος μου που θα γεννηθεί;" αναρωτήθηκε το αγγελάκι.
Κατέβηκε πιο κάτω, από τις στέγες των σπιτιών, κι άκουσε πως δεν υπήρχε ούτε δωμάτιο, ούτε κρεβάτι για την ετοιμόγεννη Μαρία.
Μα όπου νάναι φτάνει το λαμπρό αστέρι! Όπου νάναι θα έρθουν και οι μάγοι! Η ώρα φτάνει που θα ψάλουν οι άγγελοι τη Γέννηση του θεού !
Κατέβηκε ακόμα πιο κάτω το αγγελάκι και ακολούθησε το ζευγάρι μέσα στους σκοτεινούς δρόμους της Βηθλεέμ.


Ο άγγελος και το παιδί
Εκείνη την ώρα αντάμωσαν ο άγγελος και το κακό παιδί.
Το παιδί γύριζε κατάκοπο στο στάβλο, που κοιμόταν. Σήμερα είχε κλέψει κι άλλα τάλιρα από το αφεντικό του και τους ταξιδιώτες. Σε τόση φασαρία ποιος να τον πάρει είδηση...
Έσπασε κι ένα κιούπι και είπε ψέματα, πως το έσπασε ο άλλος παραγιός. Καλά, σκέφτηκε το κακό παιδί, καλά τα κατάφερα!
Να, πάει τώρα να χωθεί πλάι στα ζωντανά του. Κάνει τόσο κρύο απόψε ! θα ρίξει κι άχυρα πάνω του, να ζεσταθεί λιγάκι.
Από την κούραση περπατάει αργά, λες και σέρνεται στο λασπωμένο δρόμο. Πόσο μακριά είναι ο στάβλος! Αχ, να ήταν πουλί να πέταγε!
Κι εκεί, στη σκοτεινιά, σκόνταψε πάνω στους δύο ξένους. Δεν έβλεπε τίποτε, γιατί ο ουρανός δεν είχε ούτε ένα αστέρι. Πως όμως είδε τόσο καθαρά τα μάτια της γυναίκας;
Ήταν γλυκά, πονετικά και τον κοίταζε κι εκείνη σαν να ήταν μάνα του, ναι, σαν μάνα του. Δεν ακούστηκε τίποτε.
Πως όμως άκουσε τη φωνή της, που του έλεγε πως είναι κουρασμένη και πρέπει κάπου να ακουμπήσει ;
Δεν την είχε ξαναδεί τούτη τη γυναίκα. Κι όμως ήταν σίγουρος πως ήξερε για το σταμνί, για τα λεφτά, για τα όσα είχε κάνει.
Της άπλωσε το χέρι, την έπιασε μαλακά μαλακά, κι η κούραση του έφυγε. Σαν ξένο πανωφόρι γλίστρησε από πάνω του κι έφυγε η κακία.
Και μες στη σκοτεινιά την πήγε εκεί που έμενε αυτός: πλάι στην αγελάδα, στο κατσικάκι, στα προβατάκια,στο άλογο. Έστρωσε κάτω λίγα άχυρα. Βολεύτηκε η γυναίκα.
Τότε ήταν που ο άγγελος αγκάλιασε το μικρό παιδί.
Όταν γεννήθηκε ο Κύριος, το αγγελάκι έλειπε από τη χορωδία. Δεν πρόλαβε να ανεβεί στον ουρανό.
Μέσα από το παιδί, από τη Γη, τραγούδησε το "Δόξα εν υψίστοις". Κι έμεινε από τότε εδώ κάτω στη Γη.
Κι όταν κάποιος κάνει αυτό που πρέπει, ακούει το αγγελάκι να τραγουδάει μέσα στην ψυχή του.
Και τραγουδάει τόσο όμορφα... να, σαν άγγελος.

της Γαλάτειας Γρηγοριάδου-Σουρέλη

(το κείμενο αυτό το είχα διαβάσει πριν καιρό και μου άρεσε αφάνταστα, όμως το "άκουσα" να το διαβάζει μοναδικά μια φίλη, πριν λίγες μέρες σε μια γιορτή, κάνοντας μια ολόκληρη αίθουσα να κλαίει ! Νομίζω ότι αποδίδει ακριβώς το νόημα των Χριστουγέννων!!!

ευχαριστώ την Σ. για την μοναδική απόδοση του κειμένου, και γιατί μας θύμισε ότι κάποιες φορές ξεχνάμε τι σημαίνει να είσαι πάνω απ΄όλα άνθρωπος...........

ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ

Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΘΕΑΝΘΡΩΠΟΥ ΝΑ ΦΕΡΕΙ ΧΑΡΑ ΚΑΙ ΕΥΤΥΧΙΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΚΑΡΔΙΑ!!!!!

Σάββατο 20 Δεκεμβρίου 2008

ξεφυλλίζοντας τη σιωπή.....





" Μάζεψα όλες τις πυγολαμπίδες της γης,


για να γράψω μόνο μια λέξη.


Αγάπη.


Κι ύστερα, επειδή μ΄άρεσε πολύ το έργο μου,


άρχισα να καλώ όποιον έβρισκα μπροστά μου,


για να το θαυμάσει.....


Σιγά σιγά, η λέξη μου γέμισε δαχτυλιές.


Πληγώθηκαν τα γράμματα.


Νύσταζαν κι οι πυγολαμπίδες και μ΄εγκατέλειψαν.




αλκυόνη παπαδάκη

Δευτέρα 15 Δεκεμβρίου 2008

.....η αγάπη!!


Εάν ταις γλώσσαις των ανθρώπων λαλώ και των αγγέλων, αγάπην δε μη έχω, γέγονα χαλκός ηχών ή κύμβαλον αλαλάζον. και εάν έχω προφητείαν και ειδώ τα μυστήρια πάντα και πάσαν την γνώσιν, και εάν έχω πάσαν την πίστιν, ώστε όρη μεθιστάνειν, αγάπην δε μη έχω, ουδέν ειμι. και εάν ψωμίσω πάντα τα υπάρχοντά μου, και εάν παραδώ το σώμα μου ίνα καυθήσομαι, αγάπην δε μη έχω, ουδέν ωφελούμαι. Η αγάπη μακροθυμεί, χρηστεύεται, η αγάπη ου ζηλοί, η αγάπη ου περπερεύεται, ου φυσιούται, ουκ ασχημονεί, ου ζητεί τα εαυτής, ου παροξύνεται, ου λογίζεται το κακόν, ου χαίρει επί τη αδικία, συγχαίρει δε τη αληθεία. πάντα στέγει, πάντα πιστεύει, πάντα ελπίζει, πάντα υπομένει. η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει. είτε δε προφητείαι, καταργηθήσονται. είτε γλώσσαι παύσονται. είτε γνώσις καταργηθήσεται. εκ μέρους δε γινώσκομεν και εκ μέρους προφητεύομεν. όταν δε έλθη το τέλειον, τότε το εκ μέρους καταργηθήσεται. ότε ήμην νήπιος, ως νήπιος ελάλουν, ως νήπιος εφρόνουν, ως νήπιος ελογιζόμην. ότε δε γέγονα ανήρ, κατήργηκα τα του νηπίου. βλέπομεν γαρ άρτι δι΄εσόπτρου εν αινίγματι, τότε δε πρόσωπον προς πρόσωπον. άρτι γινώσκω εκ μέρους, τότε δε επιγνώσομαι καθώς και επεγνώσθην. νυνί δε μένει πίστις, ελπίς, αγάπη, τα τρία ταύτα. μείζων δε τούτων η αγάπη.

(Απ. Παύλου Α' Κορ.ιγ)

Δεν ξέρω πως μου ήρθε να γράψω τον ύμνο της αγάπης του Αποστόλου Παύλου, αλλά από το πρωί τριγυρίζει στο μυαλό μου διαρκώς.... Άραγε τυχαία και χωρίς λόγο; Τι να πω οι μέρες που έρχονται μας κάνουν ίσως πιο ευαίσθητους , πιο ευάλωτους στην ανθρώπινη κακία.

Τετάρτη 10 Δεκεμβρίου 2008

Όταν σκοτώνεις ένα παιδί,
σκοτώνεις την ελπίδα για το μέλλον....





ΟΡΓΗ..........

ΝΤΡΟΠΗ...

ΘΛΙΨΗ.......

Τετάρτη 3 Δεκεμβρίου 2008

Κανόνες συμπεριφοράς καθημερινής επικοινωνίας με άτομα με αναπηρία!


Η Γενική Γραμματεία Επικοινωνίας – Γενική
Γραμματεία Ενημέρωσης, ανταποκρινόμενη
στο αίτημα της έδρας της UNESCO του Πανεπιστημίου
Μακεδονίας, προχώρησε στην έκδοση αυτού
του σύντομου οδηγού στην ελληνική γλώσσα.
Περιέχει δεκαοκτώ κανόνες συμπεριφοράς
καθημερινής επικοινωνίας με άτομα με αναπηρία.
Το κείμενο αποτελεί μετάφραση από τα αγγλικά της
αντίστοιχης έκδοσης της Κροατικής Συνομοσπονδίας
Ατόμων με Αναπηρία. Η ορθότητα των όρων που
χρησιμοποιούνται έχει ελεγχθεί από την Εθνική
Συνομοσπονδία Ατόμων με Αναπηρία (ΕΣΑμεΑ).
Αν και ένας στους δέκα ανθρώπους έχει κάποιου
είδους αναπηρία, οι άνθρωποι συνήθως νιώθουν
αμηχανία όταν συναντούν ένα τέτοιο άτομο.
Λόγω της ανεπαρκούς γνώσης των αναγκών τους
και των περιορισμών τους, των τρόπων που
προσφέρεται και λαμβάνεται βοήθεια και λόγω
της προκατάληψης ή του φόβου για το άγνωστο,
οι άνθρωποι είναι απρόθυμοι να επικοινωνήσουν
και να προσφέρουν βοήθεια σε άτομα με αναπηρία.
Σχεδιάσαμε αυτό το βιβλίο κανόνων συμπεριφοράς
οδηγούμενοι από την επιθυμία να βελτιωθεί
η καθημερινή ζωή των ατόμων με αναπηρία
και να εμπνεύσουμε τους ανθρώπους να
επικοινωνήσουν μαζί μας χωρίς φόβο.
Συνιστούμε επίσης εγκάρδια το παρόν βιβλίο
στα άτομα με αναπηρία.1. Αν κρίνετε ότι υπάρχει ανάγκη να βοηθήσετε ένα άτομο
με αναπηρία, ρωτήστε τον/την ποιος είναι ο καλύτερος
τρόπος να το κάνετε.
2. Μιλήστε απευθείας στο άτομο με αναπηρία παρά μέσω
γονέα, συνεργάτη, συνοδού ή διερμηνέα.
3. Αν μιλάτε για λίγο με άτομο σε αναπηρικό καρότσι προ-
σπαθήστε να χαμηλώσετε στο ύψος του, ώστε να απο-
κτήσετε οπτική επαφή.
4. Όταν συστήνεστε σε ένα άτομο με τεχνητό ή ακρωτη-
ριασμένο χέρι, μην αποφεύγετε να του δώσετε το χέρι
σας. Δώστε το αριστερό σας χέρι ή αγγίξτε τον/την με
μια φιλική χειρονομία.
5. Μιλήστε φυσιολογικά, χρησιμοποιώντας κοινές εκφράσεις
όπως «τα λέμε», «πρέπει να προλάβω», «θα έχεις νέα μου
σύντομα»- ανεξάρτητα από την αναπηρία που έχει το άτομο
αυτό. Μη φοβάστε να χρησιμοποιήσετε λάθος λέξεις.
6. Επικεντρώστε την προσοχή σας σε άτομο με προβλήματα
ομιλίας. Αν δεν καταλαβαίνετε τι λέει το άτομο αυτό,
ζητήστε του/της να το επαναλάβει. Μην προσποιείστε
ότι καταλάβατε.
7. Όταν χαιρετάτε ένα τυφλό άτομο ή άτομο με μειωμένη
όραση, πείτε του/ της το όνομά σας. Αν του/της προ-
σφέρετε βοήθεια στο περπάτημα, αφήστε τον/την να
ακουμπήσει στο βραχίονά σας.
8. Μιλάτε αργά και καθαρά σε ένα άτομο με προβλήματα
ακοής. Μη φωνάζετε και μη μιλάτε μέσα στο αυτί
του/της. Οι εκφράσεις του προσώπου σας και οι κινή-
σεις των χειλιών σας βοηθάνε το άτομο με προβλή-
ματα ακοής να σας καταλάβει. Αν εξακολουθείτε να
μην είστε σίγουροι ότι σας κατάλαβε, σημειώστε ό,τι
θέλετε να πείτε.
9. Άτομα με προβλήματα ακοής ή όρασης μπορούν να επι-
κοινωνήσουν επίσης και μέσω της αίσθησης της αφής.
Αν συναντήσετε ένα τέτοιο άτομο, μπορείτε να επικοι-
νωνήσετε μαζί του σχηματίζοντας κεφαλαία γράμματα
στην παλάμη του/της.
10.Αν δεν έχετε οικειότητα με ένα άτομο με αναπηρία απο-
φύγετε να τον/ την ρωτήσετε για την αναπηρία του/της
ή τις αιτίες της.
11. Μην επαινείτε υπερβολικά ένα άτομο με αναπηρία που
εκτελεί φυσιολογικές καθημερινές εργασίες.
12.Όταν χρησιμοποιείτε μέσα μαζικής μεταφοράς προσφέ-
ρετε τη θέση σας στο άτομο με αναπηρία. Βοηθήστε το να
επιβιβαστεί ή να αποβιβαστεί από το λεωφορείο, το τραμ
ή το αεροπλάνο, αφού πρώτα ρωτήσετε με ποιόν τρόπο
μπορείτε να βοηθήσετε καλύτερα.
13.Να είστε διακριτικός και υπομονετικός, ένα άτομο με
αναπηρία μπορεί να χρειαστεί περισσότερο χρόνο για να
κάνει κάτι.
14.Ενώ περιμένετε στη γραμμή, παραχωρήστε τη θέση σας
σε ένα άτομο με αναπηρία ή μεσολαβήστε ώστε το άτομο
αυτό να προχωρήσει μπροστά στη σειρά και μην στέκε-
στε ακριβώς μπροστά του σε πολύ κοντινή απόσταση.
15.Μην αγγίζετε τα ορθοπεδικά βοηθήματα (πατερίτσες,
μπαστούνι, αναπηρικό καροτσάκι), παρά μόνο αν σας έχει
ζητηθεί. Μη στηρίζεστε σε αναπηρικό καρότσι, είναι
μέρος του προσωπικού χώρου του ατόμου που το χρη-
σιμοποιεί. Όταν συνοδεύετε άτομο σε αναπηρικό αμα-
ξίδιο, μη κρεμάτε στο αμαξίδιο του/της την τσάντα σας
ή σακούλες με ψώνια προκειμένου να ελαφρώσετε τα
χέρια σας. Το αναπηρικό αμαξίδιο και τα λοιπά τεχνικά
βοηθήματα θεωρούνται ως «προέκταση του σώματος»
του ατόμου με αναπηρία και αντικαθιστούν τη λειτουρ-
γία των μελών του σώματος που δεν λειτουργούν.
16.Προσέξτε τους οδηγούς αυτοκινήτων που φέρουν το ανα-
πηρικό σήμα. Όταν βλέπετε ένα αυτοκίνητο που φέρει το
αυτοκόλλητο με την αναπηρική καρέκλα στο μπροστινό ή
πίσω τζάμι, αυξήστε την απόσταση, χαμηλώστε ταχύτητα
και να είστε πιο προσεκτικοί. Θυμηθείτε ότι ένα άτομο με
αναπηρία μπορεί να αργεί να εκτελέσει μερικές ενέργειες.
Μην παρκάρετε σε μέρη που είναι καθορισμένα με τα σή-
ματα πρόσβασης αναπηρικού καροτσιού και μπροστά σε
ράμπες πρόσβασης σε πεζοδρόμια ή σε καταστήματα.
17.Μη χαϊδεύετε ένα σκύλο-βοηθό ατόμου με αναπηρία
ενόσω «εργάζεται». Ζητήστε άδεια από τον ιδιοκτήτη.
18.Μη δείχνετε οίκτο σε άτομα με αναπηρία. Συμπεριφερ-
θείτε τους σαν ίσους, γιατί αυτό είναι. Όταν συνοδεύετε
ένα παιδί που λόγω αθώας περιέργειας ρωτήσει για τον
άνθρωπο με αναπηρία που τυγχάνει να είναι δίπλα σας,
εξηγείστε του όσο πιο απλά μπορείτε ό,τι γνωρίζετε για
το συγκεκριμένο είδος αναπηρίας. Μην αποτρέπετε το
παιδί από το να κοιτάζει τον άνθρωπο με αναπηρία ή να
σας ρωτήσει σχετικά.

Το κείμενο δανείστηκα από το blog του busy bee
(ελπίζω να μην τον πειράζει),
γιατί μου φάνηκε πολύ μα πολύ ενδιάφέρον
και κυρίως πολύ χρήσιμο.
Είναι το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε
για αυτούς τους συνανθρώπους μας.

Δευτέρα 1 Δεκεμβρίου 2008

Καλό μήνα!!! Καλό χειμώνα....


Δεκέμβρης , αρχή του χειμώνα...
θα χιονίσει άραγε καθόλου,
μπας και δούμε καμμιά άσπρη μέρα;
Τέλος πάντων ας μην είμαι γκρινιάρα
πρώτη μέρα του μήνα.
Ας είμαστε αισιόδοξοι.!!!
θα ΄ρθουν οι γιορτές , θα ξεκουραστούμε......
Ποιος το πιστεύει άραγε αυτό πια;
Οι γιορτές έχουν γίνει άγχος ,
τρέξιμο μέχρι την τελευταία στιγμή,
ταλαιπωρία και η ουσία;
Χάνουμε το πιο σημαντικό ,
τις όμορφες στιγμές αυτών των ημερών.
Υπόσχομαι ότι φέτος θα περάσω
λιγότερο χρόνο για ψώνια,
περισσότερο χρόνο
με τους δικούς μου ανθρώπους!!!
θέλω να ψήσω κάστανα,
να με πάρει ο ύπνος πάνω στο χαλί
μπρος στο τζάκι,
να φτιάξω κουραμπιέδες και μελομακάρονα
μαζί με τις κόρες μου......
Άντε να δούμε......
τι απ΄όλα αυτά θα κράτήσω...

Ας σταματήσω όμως την γκρίνια
δεν ξέρω τι μ΄επιασε...
τριγυρίζουν στο μυαλό μου
πολλά πρέπει και δεν μου αρέσουν...




Doksa Dekembri mina -
Pantelis Thalassinos

Δευτέρα 24 Νοεμβρίου 2008

ποιανού είναι η θάλασσα;....


...Για πες μου, λοιπόν, μαμά, εσύ που πάντα όλα τα ήξερες, πες μου να μάθω πώς τ΄αστέρια γίνονται αστέρια δυνατά, πώς γίνεται να μην τρώνε τα νύχια τους και να μην παίζουν με ξέφτια κάτω απ΄το τραπέζι, πες μου, ωραία μου, εσύ, η πιο ωραία τ΄Ουρανού και της Γης, που, αν γεννιόσουν ξανά, πάλι άστρο θα γεννιόσουν, πες μου να μάθω πώς βγαίνουν τ΄αστεράκια στη μεγάλη βόλτα, σοβαρά σοβαρά, με το λευκό τους δέρμα και τούτη τη γεύση στο στόμα,
πες μου, μαμά-Άστρο, πώς αγαπούν και πώς ησυχάζουν τ΄αστέρια και μεγαλώνουν και καταλαβαίνουν, γιατί δεν ξέρω πώς μεγαλώνουν και σου πω κίολας πως δε θέλω να καταλάβω τίποτα...
πες μου, μαμά-Άστρο, κρατάω καλά το πιρούνι; και μήπως κάνω λάθος στο ποτήρι του κρασιού; Για πες μου, λοιπόν, μαμά, ποιανού είναι η θάλασσα; θα το μάθω ποτέ ή μήπως θα σβήσω δίχως να την δω;
Ψάξε εσύ που μ΄αγαπάς, ψάξε στα κουτιά με τα ζωγραφιστά τετράδια και βρες γιατί γίνονται όλα άλλ΄αντ΄άλλων, γιατί φεύγουν οι φίλοι μου και μετά τίποτα, ούτε φωνή ούτε ακρόαση,
για πες μου λοιπόν μαμά, εσύ που ξέρεις και που π
άντα όλα τα΄ξερες....
Είμαι αρκετός για να μ΄αγαπήσουν κάποτε και μένα ως την άκρη τ΄Ουρανού;
από το βιβλίο "το κουβάρι των αλλόκοτων πραγμάτων"
της Μυρτούς Κοντοβά



Δευτέρα 17 Νοεμβρίου 2008

"η μεγάλη επέτειος .."


17 Νοέμβρη
1973



ο θόρυβος απ΄τις ερπύστριες
το ανορθωμένο τρίχωμα της νύχτας
αδέρφια φώναζαν πρώτα
αδέρφια, αδέρφια
φονιάδες φώναζαν ύστερα
πληρωμένοι φονιάδες φονιάδες
τραυματιοφορείς αργά πιο αργά
αργά να βγεις αργά να μείνεις
αργά να κάνεις πίσω
κρύψε στη μέσα τσέπη σου ένα κομμάτι φωτιά
κρύψε τη σημαία
πρώτη φορά η δεύτερη η τρίτη
σιγανές φωνές πατημένες
θα΄ρθε πάλι ο καιρός θα ΄ρθουν δέντρα
απογεύματα στα κατώφλια
με μια μπουκιά ψωμί ξεχασμένη στο στόμα
μπροστά στο νέο φεγγάρι
καιρός κλεισμένος που ανοίγει τους καιρούς
τους δρόμους με αναμμένα λαμπιόνια
εδώ ν΄ακουμπήσεις τους νεκρούς
να τους σκεπάσεις με την κουβέρτα
κρυώνουν κι αυτοί αν δεν τους προσέξουμε
μεθαύριο θα τους κάνουμε αγάλματα
το ΄να με λύρα τ΄αλλο με σπαθί
τ΄αλλο μ΄ενα πουλί στον ώμο
και με το ΄να σαντάλι του στο χέρι...



Γιάννης Ρίτσος
το σώμα και το αίμα(1973)

Κυριακή 16 Νοεμβρίου 2008

Παρασκευή 7 Νοεμβρίου 2008

Οι άγγελοι γιορτάζουνε........

Ένας άγγελος απ΄τα ουράνια στον κόσμο κατέβηκε
για να δει τα παιδιά στον πλανήτη μας πως περνούν
Ένα δάκρυ πικρό απ΄τα μάτια του κατρακύλησε
Για τα βάσανα που είδε και άκουσε να περνούν


Τα ματάκια των μαύρων παιδιών αργο σβήνουνε
Μες στο κρύο , την πείνα , τον πόλεμο των δυνατών.

Κι άλλα πάλι τη νύχτα στους δρόμους μια τύχη γυρεύουνε,
Αφημένα στη μοίρα, τη φτώχεια των καιρών…
Μα τι κόσμος είναι αυτός, παγωμένος, πικρός, εχθρικός,
στη γλυκύτητα, στην αφέλεια που΄χουν τα παιδιά;

Ένα θαύμα μόνο αν συμβεί μέσα σε μια νύχτα αστραφτερή
Το χαμόγελο να λάμψει ξανά…..


Φορτωμένος με
πίκρα ο άγγελος ξαναπέταξε,
Στα ουράνια ψηλά να φύγει θέλησε μακριά.
Μα το δάκρυ απ΄τα μάτια χρυσός βόλος κατρακύλησε
Τα παιδιά το μάζεψαν , το φύλαξαν στην καρδιά….

Παραμυθάκι πες, να κοιμηθώ,
Έναν παράδεισο να δω.
Παραμυθάκι πες, να κοιμηθεί.....
(το τραγούδι αυτό το άκουσα σε μια γιορτή από μια παιδική χορωδία)

χρόνια πολλά και καλά , χαρούμενα και ευτυχισμένα,

σε όλους τους άγγελους αυτού του σκληρού κόσμου....
(και σε όσους φυσικά γιορτάζουν σήμερα)

να χαίρεται ο καθένας από ΄μας τον δικό του άγγελο....






Σάββατο 1 Νοεμβρίου 2008

Καλό μήνα.!!! Θα φθινοπωριάσει άραγε;


Καλό μήνα, καλό και ήρεμο...
Το φθινόπωρο φεύγει, χωρίς να το καταλάβουμε..
Τι γίναν οι εποχές αλήθεια;
Πώς θα΄θελα τώρα να ΄μαι πάνω σ΄ενα τρένο και να ταξιδεύω
χωρίς προορισμό...
Με ξεσήκωσε η Νατάσσα με το σημερινό της ποστ
Καλό μήνα σε όλους.....

Τρίτη 28 Οκτωβρίου 2008

28η Οκτωβρίου 1940....


1940 - γελοιογραφία εποχής

Κυριακή 26 Οκτωβρίου 2008

γιορτάζουμε!!!....

του Αϊ Δημήτρη ανήμερα εχάρηκε η ψυχή του
έτσι που ο ήλιος έγινε στα μάτια η βροχή του ....

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ


σ΄όσους γιορτάζουν
και στον δικό μου Δημήτρη!!!!!

Τρίτη 21 Οκτωβρίου 2008

Κυριακή 5 Οκτωβρίου 2008

Πέμπτη 2 Οκτωβρίου 2008


Καλό μήνα.... και καλά κρασιά!!!!!

Δευτέρα 22 Σεπτεμβρίου 2008


Φθινόπωρο ....

Τετάρτη 13 Αυγούστου 2008

"... κι όμως δεν είναι στην Χαβάη, είναι μια ελληνική ακροθαλασσιά σε κάποιο πανέμορφο ελληνικό νησί....".

" Όταν σταμάτησα για να τραβήξω τις φωτογραφίες αναρωτιόμουν που αλήθεια βρισκόμουν!!!"
Και οι δυο φωτογραφίες είναι από την ίδια ακτή....

Τρίτη 12 Αυγούστου 2008


"Μας πήραν στο ψιλό και....τα γαϊδουράκια!!!!!"

Τρίτη 8 Ιουλίου 2008

"καλά ταξίδια σε όλους"

Ευχαριστώ τον Γρηγόρη που με κάνει και ...ψάχνομαι!!

Τρίτη 24 Ιουνίου 2008

"καλό καλοκαίρι"

Δευτέρα 19 Μαΐου 2008


....Ελλάδα και πάλι Ελλάδα.....
....υπάρχει πιο όμορφη χώρα ......

Τετάρτη 14 Μαΐου 2008

Η ποίηση των μαθηματικών

Μου αρέσουν τα μαθηματικά. Η γεωμετρία με γοητεύει.Οι πολύ εκφραστικές λέξεις και οι ονομασίες που χρησιμοποιεί. Σαν να υπάρχει μια ποίηση σ΄αυτές τις λέξεις.Θα την έλεγα μαθηματική ποίηση. Όμορφες λέξεις! Πιστεύω ότι όλες είναι παλιές ή και πανάρχαιες.
Μου αρέσει να τις γράφω. Να τις παρατηρώ και να μιλώ μαζί τους. Σου μιλάνε με μια ζεστή αμεσότητα.
Παρατήρησε αυτές τις λέξεις:
  • ισοσκελές τρίγωνο
  • διχοτόμος , διάμετρος, διαγώνιος
  • ορθογώνιο παραλληλόγραμμο
  • εγγεγραμμένος κύκλος
  • προσθετέος, αφαιρετέος
  • πολλαπλασιαστέος , διαιρετέος
  • θετικό ή αρνητικό πρόσιμο κλπ

Πολύ σωστά στην είσοδο της Ακαδημίας του Πλάτωνα υπήρχε η επιγραφή:

"Μηδείς αγεωμέτρητος εισίτω"

Πιστεύω ότι πολλοί δεν θα συμφωνήσουν μαζί μου. Ίσως γιατί τα μαθηματικά τρομάζουν πολλούς. Πόσα πράγματα όμως στην ζωή δεν μας τρομάζουν......

Σάββατο 10 Μαΐου 2008

Ονειρεύομαι την τάξη του μέλλοντος

" Η εκπαίδευση είναι ο χώρος που σου επιτρέπει να ονειρεύεσαι.Να σχεδιάζεις και να οραματίζεσαι το μέλλον. Πώς θα είναι λοιπόν μια σχολική τάξη ύστερα από πέντε,δέκα ή δεκαπέντε χρόνια;
Όλοι οι μαθητές θα έχουν ο καθένας το δικό του laptop. Στην τάξη θα έχει συντελεστεί πλέον η καθαίρεση του μαυροπίνακα. Η κιμωλία θα είναι παραγκωνισμένη σε σχεδόν μόνιμο παροπλισμό.Τώρα στην αίθουσα διδασκαλίας θα είναι αναρτημένος ο διαδραστικός πίνακας, ο λεγόμενος και έξυπνος, με τις άπειρες γραφοτεχνικές και πολύχρωμες δυνατότητες.
Ένας υπολογιστής με προτζέκτορα θα υποστηρίζει τη λειτουργία του έξυπνου πίνακα απ΄το δάσκαλο, αυτόματα με ασύρματη τεχνολογία, θα εγγράφεται και θα αποθηκεύεται στον υπολογιστή του μαθητή. Ο υπολογιστής θα είναι πλέον το τετράδιο , οι σημειώσεις του και κει θα περιέχονται τα όσα θα μελετήσει στο σπίτι του.
Μολύβι , στυλό, χαρτί, κανονικά τετράδια, βιβλία δε θα έχει πια ο μαθητής; Φυσικά και θα έχει.Εκεί θα σχεδιάσει απαντήσεις, θα λύσει προβλήματα,θα συνθέσει εργασίες. 'Ολα όμως θα τα αποθηκεύσει ταξινομημένα στην ευρύχωρη μνήμη του υπολογιστή.
Και οι απόντες μαθητές; Αυτοί πώς θα ενημερώνονται; Απλούστατα, στο e-mail του κάθε μαθητή θα αποστέλλεται αυτόματα όλο το σώμα της διδασκαλίας που οργανώθηκε στον έξυπνο πίνακα.
Σας φαίνονται όλα αυτά υπερβολικά; Μήπως και εξωπραγματικά;Μα οι εφαρμογές έχουν ήδη αρχίσει. Και στην Ελλάδα.
  • Δεν είναι λοιπόν, όνειρο! Είναι η πραγματικότητα του μέλλοντος....."

Το άρθρο αυτό το βρήκα δημοσιευμένο πριν από καιρό σε ένα βιβλίο που μου έκανε δώρο η κόρη μου. Μου είχε κάνει και τότε που το διάβασα μεγάλη εντύπωση. Τότε, παρόλο που έχουν περάσει μόνο λίγα χρόνια, μου φάνηκε σαν σενάριο επιστημονικής φαντασίας. Σήμερα ομολογώ ότι δεν μου ακούγεται καθόλου κακό..... Αλλά μάλλον είμαστε πολλλλλύυυυυυ μακριά ακόμη. Αν... ποτέ φτάσουμε.......

Αλλά ας είμαστε αισιόδοξοι!..........................Η ελπίδα πεθαίνει πάντα ... τελευταία.

σαν βγεις στον πηγαιμό ....για το σχολείο

  • με τα δικά σου όνειρα
  • τους ωραίους στόχους
  • τα νεανικά ιδανικά
  • την προσδοκία να φτάσεις στην Ιθάκη

Υπάρχουν πολλοί που από την δική τους ανεμελιά,

στα ώριμά τους χρόνια , ψυθιρίζουν ηττημένοι το στίχο

του Κώστα Βάρναλη

" Αχ , πούσαι, νιότη, που ΄δειχνες πως θα γινόμουν άλλος!!!...."