17 Νοέμβρη 1973
ο θόρυβος απ΄τις ερπύστριες
το ανορθωμένο τρίχωμα της νύχτας
αδέρφια φώναζαν πρώτα
αδέρφια, αδέρφια
φονιάδες φώναζαν ύστερα
πληρωμένοι φονιάδες φονιάδες
τραυματιοφορείς αργά πιο αργά
αργά να βγεις αργά να μείνεις
αργά να κάνεις πίσω
κρύψε στη μέσα τσέπη σου ένα κομμάτι φωτιά
κρύψε τη σημαία
πρώτη φορά η δεύτερη η τρίτη
σιγανές φωνές πατημένες
θα΄ρθε πάλι ο καιρός θα ΄ρθουν δέντρα
απογεύματα στα κατώφλια
με μια μπουκιά ψωμί ξεχασμένη στο στόμα
μπροστά στο νέο φεγγάρι
καιρός κλεισμένος που ανοίγει τους καιρούς
τους δρόμους με αναμμένα λαμπιόνια
εδώ ν΄ακουμπήσεις τους νεκρούς
να τους σκεπάσεις με την κουβέρτα
κρυώνουν κι αυτοί αν δεν τους προσέξουμε
μεθαύριο θα τους κάνουμε αγάλματα
το ΄να με λύρα τ΄αλλο με σπαθί
τ΄αλλο μ΄ενα πουλί στον ώμο
και με το ΄να σαντάλι του στο χέρι...
Γιάννης Ρίτσος
το σώμα και το αίμα(1973)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου