Τρίτη 6 Ιανουαρίου 2009

Για τα παιδιά του κόσμου...τα δικά μας παιδιά!!

Περπατώ ...Περπατώ...Μόνη στο δάσος.
Κι ο λύ
κος ακολουθεί πιστά τα βήματά μου.
Ποιος είπε πως φοβήθηκα ποτέ τον λύκο;
Εγώ τον κυνηγό φοβάμαι.
Από κείνον τρέχω να σωθώ...


Αν ποτέ ήταν δυνατόν να συναντήσω το Θεό,
θα τ
ου έκανα την εξής απλή ερώτηση.
Έφτιαξες ένα σύμπαν που για να διατηρείται σε ισορροπία,
στηρίζεται στον αλληλοσπαραγμό.

Μαύρες τρύπες που καταπίνουνε εκατομμύρια αστέρια,
ήλιοι που καίγονται σαν βαρελότα, κλπ., κλπ., κλπ.

Έφτιαξες και μια γη, μέσα στο τάχα μου ειρηνικό σου σύμπαν,
που για να ισορροπήσουν τα διάφορα είδη,
"τρώει το μεγάλο ψάρι το μικρό".


Πέταξε πια την πανοπλία από πάνω σου .
Τόσες προμήθειες σε όπλα, τόση εκπαίδευση για άμυνα,
τόσες στολές παραλλ
αγής...
Έτσι έχεις την εντύπωση πως δε θα πληγωθείς ποτέ;
Και τι ήρθες στη γη να κάνεις.
Να παριστάνεις τον πολέμαρχο;

Πόσο θ΄αντέξεις έρποντας στ΄αναχώματα, σαν σκουλή
κι;


(τα κείμενα είναι από το βιβλίο της Αλκυόνης Παπαδάκη ¨ξεφυλλίζοντας τη σιωπή")

4 σχόλια:

ΕΛΕΝΑ είπε...

Γεια σου Marian με το πολύ όμορφο και πολύ "ζεστό" blog.
Σε ευχαριστούμε για την επίσκεψή σου στο blog μας.
Εχεις ένα υπέροχο επάγγελμα, λειτούργημα θα έλεγα. Η μητέρα μου υπήρξε εκπαιδευτικός για 35 ολόκληρα χρόνια και μέσα από αυτήν κατάλαβα πόσο σημαντικός και υπεύθυνος είναι ο ρόλος του εκπαιδευτικού στην διαμόρφωση της προσωπικότητας ενός παιδιού, πέραν από την οικογένεια, που ο ρόλος της παραμένει βέβαια βασικός και πρωταρχικός.
Καλή χρονιά εύχομαι σε σένα και σε όλον τον κόσμο, με υγεία και κυρίως με ηρεμία.

marian είπε...

Γεια και σε σένα Έλενα.Σ΄ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια.
Εύχομαι και σε σένα καλή χρονιά με υγεία και φυσικά με ηρεμία!!!

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS είπε...

ΕΥΧΟΜΑΙ ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕ ΥΓΕΙΑ,ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΕΥΤΥΧΙΑ.ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΗ Η ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΣΟΥ.Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΣΠΟΥΔΑΙΟΥΣ ΓΙΑΤΙ ΔΙΑΜΟΡΦΩΝΕΙ ΤΟΥΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΕΣ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ .

marian είπε...

Καλή χρονιά και σε σένα.Να΄σαι πάντα καλά, σ΄ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.
Έχεις δίκιο γι΄αυτά που λες για τον ρόλο των εκπαιδευτικών.Τίποτα δεν μετράει περισσότερο από τις ψυχούλες των παιδιών μας.