Πέμπτη 29 Ιανουαρίου 2009

Θυμήσου δάσκαλε....

Αύριο γιορτάζω !!!
Και ίσως αναρωτιέστε τι γιορτή να είναι , ίσως κάποιοι και να ξέρετε!
Όχι δεν έχω γενέθλια,γιορτάζω μαζί με τα μικρά μου μαθητούδια!!!
Εγώ και μαζί με μένα όλοι οι δάσκαλοι .... και μαζί με τα μαθητούδια μου, όλα τα μαθητούδια, μικρά και μεγάλα!!
Δεν ξέρω βέβαια, πόσο χαρούμενοι μπορούμε να είμαστε με αυτήν την γιορτή μας, με όλα αυτά που μας συμβαίνουν τον τελευταίο καιρό, (και καταλαβαίνετε όλοι πολύ καλά τι ακριβώς εννοώ)...
Τώρα ίσως αναρωτιέστε ακόμη γιατί γιορτάζουμε όλοι εμείς!!
Μα γιατί είναι η αγαπημένη μου γιορτή (και όχι γιατί καθόμαστε, δεν θέλω κακίες!!!), αλλά γιατί τους τρεις αυτούς Αγίους τους αγαπώ πολύ, από τα παιδικά μου χρόνια!!!
Όχι σαν ΄Αγιους τόσο, όσο σαν δασκάλους.... για όλα αυτά που είπαν, αλλά κυρίως για όλα αυτά που έκαναν!!!(πράξεις όχι λόγια!!!)
Με αφορμή λοιπόν την γιορτή των Τριών Ιεραρχών θα θυμίσω λίγο σε μένα, αλλά και στους υπόλοιπους συναδέλφους , γιατί γίναμε δάσκαλοι ......
Πολλά τα προβλήματα, πολλές οι σκοτούρες και τα τρεξίματα της ζωής μας, όμως θα πρέπει να ξαναθυμόμαστε πού και πού και να αναρωτιόμαστε, γιατί αλήθεια έγινα δάσκαλος;
Τι είναι αυτό που κάνω, μια απλή δουλειά σαν όλες τις άλλες, ή κάτι που παλιά το λέγανε "λειτούργημα"......
Ακόμη κι αν βρεθήκαμε τυχαία εδώ, η καθημερινή επαφή με τις μικρές ,ζωηρές, χαρούμενες, κατσούφικες, κλαμένες, γλυκιές φατσούλες δεν μπορεί να μας αφήνει ασυγκίνητους, αδιάφορους, δεν μπορεί να μας κάνει μίζερους και γκρινιάρηδες.......

Λοιπόν αγαπημένοι μου συνάδελφοι διαβάστε αυτό και .....θυμηθείτε......

Θυμήσου δάσκαλε,θυμήσου γιατί έγινες δάσκαλος.
Γιατί στα δεκαοχτώ σου διάλεξες αυτόν το δρόμο. Θυμήσου,δάσκαλε, όλα όσα ξέρεις καλύτερα από τον καθένα. όλα όσα η ζωή , η ρουτίνα, η μιζέρια συνωμοτούν να ξεχάσεις. Θυμήσου, δάσκαλε....
Θυμήσου το χαμόγελο.
Κανένα παιδί δεν μπορεί να αντισταθεί σε ένα χαμόγελο. Μην μπαίνεις στην τάξη με την μουράκλα. Ναι, έχεις κι εσύ προβλήματα. Ο άνθρωπός σου, ο σπιτονοικοκύρης σου, η πεθερά σου. Έχεις δικιο. ΄Ομως το δίκιο σου μην το ξεσπάς στο παιδί. Δεν φταίει. Δεν πρέπει να το χρεωθεί.
Θυμήσου το μπράβο. Πες το με την καρδιά σου. Ένα "μπράβο" μπορεί να είναι αποδοτικότερο από όλα τα "διδακτέα" μαζί. ΄Αλλο κάνω "παρατήρηση" κι άλλο "ξεφτιλίζω". Ποτέ μην ειρωνεύεσαι, μη σαρκάζεις, μη γελοιοποιείς εκ του ασφαλούς κάποιον που δεν μπορεί να σου απαντήσει.... Πάνω από τα μαθήματα, πάνω από οτιδήποτε, το σημαντικότερο για ένα παιδί είναι η αξιοπρέπεια του μπροστά στους συμμαθητές του.
Έχεις στα χέρια σου ένα κάκιστο βιβλίο. Καλείσαι να το διδάξεις. Ξέχνα το. Όσο μπορείς. Ξέχνα το και θυμήσου την ουσία. Η ουσία περνάει στα παιδιά. Η ουσία καταγράφεται. Ποτέ η σελίδα 121 του κεφαλαίου 9.
Άνθρωπος είσαι,
κάποιους μαθητές σου τους γουστάρεις περισσότερο από κάποιους άλλους. Μην το δείχνεις. Το ξέρω δεν προφταίνεις, το ξέρω είσαι κουρασμένος, έχεις να διορθώσεις πενήντα ανορθόγραφες εκθέσεις , αλλά ψάξτο καλύτερα. Μπορεί το σπαστικό με τα γυαλάκια, στο πίσω θρανίο, που μοιάζει να αδιαφορεί, να είναι απλά πιο ντροπαλό. Πιο ανασφαλές.
...........................................................................................................................................

Τα παιδιά δεν έχουν μόνο υποχρεώσεις. Έχουν και δικαιώματα.

Άσχετο αν εμείς οι μεγάλοι, επειδή δεν μας συμφέρει,φροντίζουμε επιμελώς να τους αποκρύπτουμε το γεγονός.

Και τελικά φίλε δάσκαλε:
Τα παιδιά ΘΕΛΟΥΝ να σε γνωρίσουν.
Τα παιδιά ΘΕΛΟΥΝ να σε αγαπήσουν.

Μπορείς να τα βοηθήσεις, να σταθείς δίπλα τους.
Μπορείς να δώσεις σχήμα στο παρόν, το μέλλον τους, στη ζωή τους ολόκληρη. Φτάνει να τους δώσεις μια ευκαιρία.
Να τους απλώσεις το χέρι.
Φτάνει να θυμηθείς γιατί έγινες δάσκαλος, δάσκαλε!!!!

Το απόκομμα με το άρθρο αυτό το έχω πάντα στην τσάντα μου του σχολείου.... Το άρθρο είναι της Έλενας Ακρίτα και το βρήκα νομίζω στα Νέα πριν από δύο ή τρία χρόνια.
Το διαβάζω συχνά... κάθε φορά που κάτι μου πάει στραβά.... κάθε φορά που χάνω την υπομονή μου...κάθε φορά που ..... ξεχνάω!!!
Την ανάρτηση μου αυτή λοιπόν την αφιερώνω στους πιο , αλλά και στους λιγότερο,αγαπημένους συναδέλφους μου, και εύχομαι τα χρόνια που περνάνε να μην είναι χρόνια λησμονιάς ,χρονιά χαμένων ονείρων.....
Την αφιερώνω και στα μαθητούδια μου με την ελπίδα ότι μου συγχωρούν τις ανθρώ
πινες μου αδυναμίες και κρατούν από μένα μόνο την αγάπη!!
Την αφιερώνω και στον Κρητικό δάσκαλό μου που μου έμαθε τι θα πει πραγματικός δάσκαλος!!


Τέλος θα ήθελα να θυμήσω και να αφιερώσω σε όλους μας ένα αγαπημένο μου ποίημα (όσο ξεπερασμένος και να ακούγεται για μερικούς ο Παλαμάς, είναι ένας από τους αγαπημένους μου ποιητές!)

Στον Δάσκαλο


Σμίλεψε πάλι, δάσκαλε, ψυχές!

Κι ότι σ’ απόμεινε ακόμη στη ζωή σουΜην τ’ αρνηθείς!

Θυσίασέ το ως τη στερνή πνοή σου!

Χτισ’ το παλάτι, δάσκαλε σοφέ!
Κι αν λίγη δύναμη μεσ’ το κορμί σου μένει,
Μην κουρασθείς. Είν’ η ψυχή σου ατσαλωμένη.

Θέμελα βάλε τώρα πιο βαθειά,
Ο πόλεμος να μη μπορεί να τα γκρεμίσει.
Σκάψε βαθειά.Τι κι’ αν πολλοί σ’ έχουνε λησμονήσει;

Θα θυμηθούνε κάποτε κι αυτοί
Τα βάρη που κρατάς σαν Άτλαντας στην πλάτη,
Υπομονή! Χτίζε, σοφέ, της κοινωνίας το παλάτι!


32 σχόλια:

ΕΛΕΝΑ είπε...

Tι να πω?? Τα είπες εσύ όλα!!
Ειλικρινά δάκρυσα με αυτό το ποστ σου.
Ισως επειδή και η μανουλίτσα μου υπήρξε 35 χρόνια δασκάλα (νομίζω στο χω ξαναπεί) και ξέρω ότι η δουλειά σας είναι πραγματικά λειτούργημα.
Μόνο και μόνο που καλείστε να διαπλάσετε τόσες παιδικές ψυχούλες, φτάνει και περισσεύει.
Και πραγματικά πιστεύω ότι χειρότερος και από έναν κακό γιατρό ή από έναν κακό ιερέα, είναι ένας κακός δάσκαλος, γιατί στιγματίζει για πάντα μια παιδική ψυχούλα κι αυτό το βρίσκω εγκληματικό.
Εύχομαι ο Θεός να σας δίνει δύναμη, κουράγιο και υπομονή να ανταπεξέλθετε στο πολύ δύσκολο και υπεύθυνο έργο σας!!

"ζαχαρούλα.." είπε...

μακάρι οι δάσκαλοι να θυμόντουσαν... θα ήταν μεγάλο επίτευγμα!!!!!

το εύχομαι.. λίγο ο καθένας, και όλα θα γίνουν καλύτερα!!!

ΚΑΛΗΜΕΡΕΣ!!

χρόνια πολλάααααααααα!!!!!!!!

venceremos είπε...

Πολυ χαίρομαι που διαβάζω ολα αυτα΄.
Ευχομαι κι εγω με την σειρά μου σ ολους τους δασκάλους καλη δύναμη και κουράγιο να ανταπεξέλθουν γιατι το έργό τους ειναι πολύ δύσκολο.
καλο σ.κ.να εχεις και ξεκούραση
φιλια καρυστινά

marian είπε...

Να ΄σαι καλά ΄Ελενά μου!!!!
Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια!!
Όταν θα καταλάβουμε πραγματικά την αξία αυτού που κάνουμε ίσως να γίνουμε πραγματικά "καλοί" Δάσκαλοι!!
Μπορεί να έχουμε προβλήματα,δυσκολίες, όμως η μιζέρια δεν πρόκειται να βοηθήσει!!!
΄Αλλοι μας φταίνε, άλλοι να την πληρώνουν!!!
Σ΄ευχαριστώ για τις ευχές σου!!
Τα χρόνια μας πολλά στην μανουλίτσα σου!!!

φιλιά πολλά!!!!!:)

marian είπε...

ζαχαρούλα μου καλώς ήρθες!!
Αν θυμόμασταν... σίγουρα θα ήμασταν πολύ καλύτεροι όλοι μας!!!
Καλύτεροι δάσκαλοι, καλύτεροι άνθρωποι....

Σ΄ευχαριστώ πολύ!!!

Καλό σου απόγευμα!

φιλιά πολλά!!:)

marian είπε...

Σ΄ευχαριστώ πολύ Venceremos!!!
Οι δυσκολίες πολλές,για ποιον άλλωστε δεν είναι;
Όμως μια χαμογελαστή φατσούλα,
σίγουρα σου ξεπληρώνει πιο άμεσα, πιο γρήγορα και πιο γλυκά τους κόπους σου!!!!

Καλή ξεκούραση και σε σένα!!!:)
Εγώ την χρειάζομαι και πολύ μάλιστα!
Πολλά φιλιά κι από μένα!!!:))

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS είπε...

ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΠΟΥ ΣΚΕΦΤΕΣΑΙ ΕΤΣΙ .ΜΑΚΑΡΙ ΟΛΟΙ ΟΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑ ΣΟΥ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΘΑ ΗΤΑΝ ΠΙΟ ΟΜΟΡΦΟΣ.

marian είπε...

Να΄σαι καλά SKPOYTZAKO!!
Σ΄ευχαριστώ πολύ!!!
Ελπίζω και εύχομαι ο κόσμος να παραμείνει όμορφος και για τις επόμενες γενιές παιδιών!!!

Καλό Σαββατοκύριακο να έχεις!!:)

Λυγερή Βασιλείου είπε...

Καλη σου μέρα marian.
Αυτό το ξεδίπλωμα της ψυχής σου με γιόμισε ελπίδα ακομη και για το "Σήμερα"
Δεν θα πω τίποτ' άλλο ,μόνο θα θυμηθώ
τα λόγια ενός άλλου συναδέλφου σου,πραγματικός "λειτουργός" κι αυτός.
"Το χρέος μας ως γονείς και δάσκαλοι των παιδιών μας πρώτα, είναι να τους δείξουμε το ΔΡΟΜΟ. Ένα δρόμο πέτρινο,γερό,με θολωτά γεφύρια,με γάργαρα νερά,μ΄ανηφοριές,υψώματα και
ξέφωτα,να ανασαίνει ο νους και να φτεροκοπά η καρδιά.Εμείς πρώτα σ΄αυτό το μονοπάτι.Έτσι θ΄αναπαραχθούμε σωστά.Τα παιδιά μας θα μας μοιάσουν και θα μας θυμούνται,σαν τους "ήρωές" τους.Κι ότι δεν αναπαράγεται στη Φύση ή δεν αναπαράγεται σωστά,πεθαίνει.Αυτός είναι ο ΝΟΜΟΣ και η Συμπαντική ΝΟΜΟΤΕΛΕΙΑ. Ο άνθρωπος και η λάσπη είναι εφήμερα.Η ψυχή δε λασπώνεται .

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΑΝΤΕΣ

e-ioannis είπε...

ΜΕΓΑΛΗ Η ΕΥΘΥΝΗ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΔΑΣΚΑΛΟΣ...

marian είπε...

Καλησπέρα Λυγερή μου!

Και είναι δύσκολος αυτός ο ΔΡΟΜΟΣ, αλλά πες μου σε παρακαλώ ποιος δρόμος δεν είναι δύσκολος;
Αλλά είναι και όμορφος αυτός ο δρόμος,τόσο όμορφος όσο περιγράφεις..
Ποιος δεν θυμάται τον δικό τους "ήρωα", εμένα τουλάχιστον με σημάδεψε!!
Και τι σπουδαίος λόγος:"Η ΨΥΧΗ ΔΕΝ ΛΑΣΠΩΝΕΤΑΙ"!!!!!

Πολλά φιλιά!!!
Καλό βραδάκι!:)

marian είπε...

Έτσι ακριβώς όπως τα λες είναι ioanni!!
ΠΟΛΥ μεγαλη ευθύνη!!

Καλό βράδυ και καλό Σ/Κ:)

Αννα είπε...

Απλά υπέροχο!!!

marian είπε...

Καλημέρα Αννούλα!!
Καλώς ήρθες!!!
Νομίζω ότι και σύ ανήκεις σ΄αυτούς που δεν έχουν ξεχάσει και δεν πρόκειται ποτέ να ξεχάσουν!!!

Πολλά φιλιά!!:)

ο δυσλεξικός δάσκαλος είπε...

Γεια σου , Μarian! Εγώ έγινα δάσκαλος για τα λεφτά και τα πλουτη που προσφέρει το επάγγελμα!!! χαχαχαχα :)
Πολύ σωστο το κειμενο της Ακρίτα και πολύ όμορφο το ποιήμα του Παλαμά. Χρειάζεται πού και πού να διαβάζουμε τέτοια κείμενα για να μη μας ισοπεδώσει η ρουτίνα και το άγχος της διδακτέας ύλης!

Ανώνυμος είπε...

Το πιο όμορφο επάγγελμα...γιατί μαθαίνεις μαθαίνοντας!
Να σε χαίρονται τα καλά σου μαθητούδια!

Φιλιά πολλά και καλό μήνα!

marian είπε...

Αγαπητέ συνάδελφε καλώς ήρθες!!
Σε λίγο θα αρχίζουμε να μοιράζουμε τα "πλούτη" μας για οικονομική ενίσχυση της κρατικής οικονομίας!!!
(άσε μην τους βάζουμε ιδέες...)

Καλή δύναμη και καλή συνέχεια!!!
Καλό σου βράδυ:)

marian είπε...

Να΄σαι καλά Θαλασσινή μου!!
Πραγματικά, ξέρεις πόσα πράγματα έχω μάθει κι εγώ απ΄τα παιδιά;
Καταρχήν την απλότητα και την ηρεμία τους(αυτό το τελευταίο το παλεύω!!!), την αφέλεια τους, και τόσα άλλα που νομίζουμε ότι ξέρουμε κι ομως αγνοούμε!!!Μακάρι να μπορούσαμε να γίνουμε σαν τα παιδιά!!

Καλό σου βράδυ!!
φιλιά πολλά στο κοχυλάκι σου!!!:)

"ζαχαρούλα.." είπε...

πολλές καρναβαλοκαλημέρες!!!!!!!!

φιλάκια!!

marian είπε...

Να΄σαι καλά!!!
πώς πανε οι προετοιμασίες;

φιλιά πολλά!!!:)

Ανώνυμος είπε...

Δύσκολο πράγμα να είσαι δάσκαλος και μεγάλη ευθύνη επίσης.
Όμως σκεφθείτε πόσοι άνθρωποι έχουν την τύχη να δουλεύουν πάνω σε έμψυχο υλικό, αθώο, ανεπιτήδευτο και δροσερό όπως τα παιδιά.

Ανώνυμος είπε...

Καλό σ/κ από μένα και το κοχυλάκι! Εχω τα πατούσια του έλα να δεις! Φιλιά!

"ζαχαρούλα.." είπε...

καλό ΣΚ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Thalassini είπε...

Ξανά καλημέρα με ολίγην ομίχλη εδώ αλλά μια θάλασσα λάδι!Φιλάκια!

βασίλης είπε...

Όμορφη ανάρτηση και τιμή σε μια ξεχασμένη γιορτή... Αλλά και στον ανωνυμο δάσκαλο και ανώμυμη δασκάλα που προσπαθούν αν φέρουν την πρώτη γνώση, κτήμα στα παιδιά μας. Και ο Παλαμάς βέβαια δάσκαλος από τους αθάνατους.. Καλό βράδυ και καλώς σε βρήκα marian

marian είπε...

καλώς ήρθες Πανδώρα!
Είναι μεγάλη ευθύνη που όμως σε αποζημιώνει με το παραπάνω.
Ενα χαμόγελο και μια ζωγραφιά "κυρία σ΄αγαπώ πολύ" είναι αρκετά νομίζω!!

marian είπε...

φιλιά πολλά ζαχαρούλα μου!
Να΄σαι καλά που μου αφήνεις την καλημέρα σου!:)

Θαλασσινή μου να σαι καλά!
Φιλιά στα πατουσάκια και στα μαγουλάκια!!:)

marian είπε...

Βασίλη σ΄ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια!
Καλώς ήρθες και να΄σαι πάντα καλά!!

"ζαχαρούλα.." είπε...

εεεεεε που είσαι εσύ?
καλημέρες!

marian είπε...

Γεια σου ζαχαρούλα!!!
Εδώ είμαι καλό μου, αλλά που χρόνος για ανάρτηση!!!Επεσε δουλειά στο σχολείο και αστα να πάνε!!!
Κάποια στιγμή πρέπει να γράψω, γιατί.... (σνιφ,σνιφ)θα με ξεχάσετε!!!
φιλάκια!:)

Roadartist είπε...

Τι όμορφες σκέψεις.. Μακάρι όλοι να σκέφτονταν έτσι! Καλημέρα!

Ανώνυμος είπε...

Αγαπημένη μας δασκάλα φιλιά και ένα όμορφο σ/κ να έχεις όσο κοκκινο τι θες χιχι!
φιλιά πολλά!